İnfrarealist Manifesto

HER ŞEYİ YENİDEN BİR KENARA BIRAKIN

birinci infrarealist manifesto

“Güneş sisteminin sınırları dört ışık saati,  en yakın yıldız dört ışık yılı. Orantısız bir boşluk okyanusu. Fakat gerisinin yalnızca ıssızlık olduğundan emin miyiz? Tek bildiğimiz o uzamda yıldızların olmadığı. Olsaydı görülebilirler miydi? Ve eğer orada cisim olsaydı ışıldar mıydı karanlık mı olurdu? Göksel haritalarda dünya haritalarındaki gibi yıldız şehirleri belirtilip yıldız köyleri haritaya dahil edilmemiş olabilir mi?”

— Sovyet bilim kurgu yazarları gece yarısı yüzlerini tırmalıyor.

— İnfragüneşler (Drummond olsa mutlu proletarya elemanları derdi).

— Peguero ve Boris lümpen bir odada tek başlarına kapının ardındaki mucizenin alametlerini görüyor.

— Beleş para.

*

Kim tek müzik olarak yanındaki adamın ıslıklarıyla,

kendi mucize ve öfke sözleriyle şehri geçmiştir?

Piliçlerin orgazmının klitoral olduğunu

bilmeyen yakışıklı adam

(Etrafına bak,saçmalık sadece müzelerde değil.) (Bireysel müzeleşme süreci.) (Her şeyin bir adının olmasının kesinliği ortaya çıktı.) (Keşfetme korkusu) (Beklenmedik de dengesizlik korkusu.)

*

En yakın akrabalarımız:

keskin nişancılar, Latin Amerika'da ucuz kafeleri basan köylü oğlanlar, süpermarketlerde mahşeri bireysel-kolektif ikilemlerinde  ayrı düşen insanlar, poetik eylem için eylem iktidarsızlığı ve arayışı (bireysel düzeylerde veya estetik çelişkilerle iyi ve karışık)

*

Evrende Labirentler dediğimiz bir yerden sonsuza kadar bize göz kırpan küçük parlak yıldızlar.

— Sefalet tavernası.

— Pepito Tequila, Lisa Underground'ın aşkından hıçkıra hıçkıra ağlıyor.

— Ben berbatım, sen berbatsın, biz berbatız.

— Ve dehşet.

*

Su perdeleri, çimento veya teneke egemen kültürün vicdanı veya kıçı olarak iş gören kültürel makineyi daimi bir doğum ölüm içindeki, tarihin ve güzel sanatların (meczup tarihinin ve varsanısal güzel sanatlarının gündelik yaratıcısı) büyük kısmından bihaber, kendi içinde durup dururken yeni şeyler hisseden bir gövde, içinde batakhane veya devrime 200 kms ile yaklaştığımız bir çağın ürünü canlı, asap bozucu kültürel bir oluştan ayırır.

Yaşlı Bertolt’un da yarı meraklı yarı neşeli söylediği gibi “Yeni biçimler, tuhaf biçimler”.

*

Hisler yoktan değil (barizin barizliği), daimi bir akış olarak binlerce şekilde koşullu gerçeklikten var olurlar.

— Çoklu gerçeklik sen bizi hasta ediyorsun!

Yani bir yandan birinin doğması, öbür yandan ölüm sancısı sırasının ön saflarında olmamız mümkün. Gün boyu yaşam biçimleri ve ölüm biçimleri retinamıza yansır. Daimi çatışma infrarealist biçimlere hayat verir: GEÇİŞ GÖZÜ

*

Bütün şehri tımarhaneye koymuşlar. Tatlı kız kardeş, depo iniltileri, hermafrodit şarkılar, kristal çöller, dünyaya bir kere geliyoruz ve imgeler her gün daha daha karmaşık ve kaypak bir hal alıyor. Tatlı kız kardeş Monte Albán[i]'ye otostop çekiyor. Cesetleri sulamak için kemerlerini çözüyorlar. Bu da bir şeydir.

*

Ya iyi burjuva kültürü? Ya akademi ve kundakçılar? Ya öncü birlik ve onun artçısı? Ya belli aşk kavramları,güzel manzara, yüzde yüz çokuluslu Colt tabanca?

Geçenlerde gördüğüm bir rüyada Aziz-Just’ın[ii] bana dediği gibi: Aristokratların başları bile silahımız olabilir.

*

— Dünyanın büyük kısmı doğmakta ve diğer kısmı ölmekte ve hepimiz yaşamak zorunda olduğumuzu ve öleceğimizi çok iyi biliyoruz: bunun ortası yok.

Chirico[iii] diyor ki: düşünce mantık ve sağduyu denen her şeyden uzak olmalıdır, şeyler ilk kez ortaya çıkan bir takım yıldızıyla aydınlanmış gibi yeni bir görünüşe büründüren bütün insani engellerden uzak olmalıdır. İnfragerçekçiler diyor ki: Burnumuzu bütün insani engellere sokacağız, öyle ki şeyler içimize yaklaşacak, varsanısal bir insanlık vizyonu.

— Güzel Kuş Takım Yıldızı.

— İnfragerçekçiler dünyaya Hindizm teklif eder: çılgın, ürkek bir Hintli.

— Latin Amerika'da başlayan  yeni bir lirizm bizi durmadan hayretlere düşüren şekillerde hayatına devam ediyor. Esere girmek maceraya girmektir: yolculuk olarak şiir ve kahramanları ortaya çıkaran kahraman olarak şair. Hız egzersizi olarak hassasiyet. Solunum ve ısı. Deneyim atışı, kendi kendini yiyip bitiren yapılar, çığırından çıkmış çelişkiler.

Şair araya giriyor, okurun da kendini araya sokması gerek.

“yazım hatalarıyla dolu erotik kitaplar”

  

*

YETMİŞLERİN ALAŞAĞI EDİLMİŞ ÖNCÜ BİRLİKLERİ bizim atalarımızdır

99 çiçek yarılmış bir kafa gibi açılır

Katliamlar, yeni toplama kampları

Beyaz yeraltı nehirleri, menekşe rüzgarlar

Kimisi eski ustalarla konuşurken (onları dinlerken) evinde bir yandan müzik dinleyip bir yandan çayından bir yudum alarak şiirin  zor zamanlar geçirdiğini söyler. İnsanlık zor zamanlardan geçiyor, diyoruz, tıka basa saçmalık ve göz yaşartıcı bomba dolu bir iş gününün ardından eve dönerek, dairelerimizdeyken bile müziği keşfederek/yaratarak, bütün günü umutsuzca bir fincan çay içtiğimiz veya saf öfkeyle veya eski ustaların dinginliğiyle körkütük sarhoş olduğumuz gelişmekte olan mezarlıkları izlemekle geçirerek.

HORA ZERO[iv] bizim atamızdır

((Kundakçı çocuklar yetiştirin yanın))

Hala dördüncü jeolojik çağdayız.

Hala dördüncü jeolojik çağda mıyız?

Pepito Tequila, Lisa Underground’ın fosforesan meme uçlarından öpüyor ve yönünü siyah piramitlerin serpildiği plaja çeviriyor.

*

Tekrar ediyorum:

Bir ormanın başladığını ilan eden düşmüş kızıl bir ağaç gibi kahramanları ortaya çıkaran kahraman olarak şair.

— Etik-estetik girişimler ihanet veya hazin sağkalımlarla döşenmiştir.

— Ve binlerce kilometreyi yürüyebilecek olan bireydir ama yolun onu yemesi kaçınılmazdır.

— Ahlakımız Devrimdir, estetiğimiz Hayattır: ikisi de aynı kapıya çıkar.

*

Burjuvaziye ve küçük burjuvaziye göre hayat bir partidir. Her hafta sonu bir tane yaparlar. Proletaryanın partileri yok. Sadece ritmik cenazeleri var. Bu değişecek. Sömürülen büyük bir parti verecekler.Hafıza ve giyotinler. Bazı geceler bunu hissedip dışa vurmak, sınırlarını ve rutubetli köşelerini bulmak, yeni ruhun delici gözlerini okşar gibi.

*

Şiirin isyan mevsimleri boyunca ilerleyişi: şairane üreten şiir üreten şair üreten şairane. Kolları bedeninden/şiirden ayrılmış, Vizyonundan Devrimine yavaşça ilerleyen elektrik geçidi/şair yoktur. Geçit karmaşık bir konu. “Çelişkisini, görünmez hükümsüzlük biçimlerini bulmak için ve hatta açıklamak için onu bulacağız.” Hepsi yazma eyleminin lehine olmayan yazma eylemi bölgelerinde bir seyahat.

Rimbaud, eve gel!

Modern şiirdeki gündelik gerçekliği tersine çevir. Şiirin döngüsel gerçekliğine öncülük eden zincirler.  İyi bir referans: Kurt Schwitters. Lanke trr gll, veya upa kupa arggg, resmi bir çizgide gerçekleşir, fonetik araştırmacıları iniltiyi deşifre eder. Nova Express köprüleri şifrelenmez: bırak bağırdım, bırak bağırsın (lütfen kalem veya küçük not defterlerini çıkarma, kaydetme, katılmak istiyorsan sen de bağır) bittiğinde yüzünün aldığı hali görmek için, bu yüzden bırak bağırsın,başımıza gelenin tuhaflığına bakın.

Bilinmeyen mevsimlere köprülerimiz. Hakikat ve aksini ilişkilendiren şiir.

*

Kasılarak.

*

Günümüz Latin Amerika resmi üstüne ne sorabilirim? Tiyatro hakkında ne sorabilirim?

Simsiyah bir havanın çöktüğü bir parkta dikilip katiller ortaya çıkıp maktuller onları sinsice izlediğinde yayalar kadar şoförlerin de mezbelelerine varmak için koşuşturduğu caddelerden gruplar halinde (herkese bulaşıp yayılan)  geçen insanları izlemek daha aydınlatıcı ve kışkırtıcıdır.

Ressamlar bana aslında hangi hikayeleri anlatıyor?

Sabit biçim ve renkteki bu ilginç boşluk en iyi ihtimalle bir akım parodisi. Sadece koleksiyonunu yapan mühendis ve doktorların odalarında parlak reklam panosu işi gören tablolar.

Ressam  her gün kendisinden daha da “ressam”  olan bir topluma uyum sağlar ve burada kendini silahsız bulup soytarı olarak kaydedilir.

X resmi sokakta Mara tarafından bulunursa resmin  eğlenceli bir yanı olur, resim iletişimsel bir şey olur; bir salonda bu resim bir burjuvanın aşınmış demir sandalyeleri kadar dekoratiftir, bu retina sorunu olabilir mi?/ evet ve hayır/ ama

“eser”in onu hem önceleyen hem de koşullayan değerleri kaynaştırarak sınıf-bilinçli, yüzde yüz bilerek yapılmış bir eylemi, işleri çığrından çıkaran faktörü bulmak (ve bir süre fırsata uygun olarak sistematize etmek) daha iyi olacaktır.

  

Ressam stüdyosundan ve HER TÜR statükodan vazgeçip zihnini hayretle dolduran/ veya Duchamp gibi satrançla oyalanan/ kendi kendine bilinçlenme bir resim/ Ve yoksulluğun, bedava veya daha ziyade ucuz, bitmemiş, ortaklaşa, katılımı sorgulayan, fiziksel olarak kapsamlı ve ruhsal olarak sınırsız bir resim.

En iyi Latin Amerikan resmi bilinçdışı düzeylerde halen yapılmakta olandır; bize gerçekten olduğumuz şeyin imgesini verip ne olabileceğimizi bize gösteren deneyim, oyun ve parti; en iyi Latin Amerikan resim grubun fasılasız yaratımında kendimizi tanımak için yüzlerimizi yeşillere, kırmızılara ve mavilere boyadığımız şeydir.

*

Her gün her şeyi bırakmayı deneyin.

Mimarlar içe-bakış sahnelerinden binayı terk edebilir ve ellerini (veya bulunduğu yere göre yumruk yapabilir) dış uzama açabilirler. Bir duvar ve çatı sadece uyuduğumuzda veya yağmurdan sakındığımızda değil, daha ziyade mesela her günkü hayal kurma eyleminden, insan ve yaratıları arasındaki bilinçli köprüler veya bunların süreksiz imkansızlığından oluştuğunda kullanışlıdır.

İnfragerçekçiler mimari ve heykelde iki noktadan yola çıkar: siperden ve yataktan.

*

Gerçek imgelem zümrütten mikropları başka imgelemlere yıkan, aydınlığa kavuşturan, sokandır. Şiirde veya herhangi bir şeyde esere giriş halihazırda maceraya giriş gibi olmalıdır. Gündelik tersine çevirme araçları geliştirin. İnsanoğlunun öznel mevsimleri, deneysel laboratuvarlara benzeyen devasa, güzel, müstehcen ağaçlar. Paralel, yürek burkan durumları göğsünde, yüzünde dev bir sıyrıkla izle, incele. Sonsuz jest analojisi. O kadar çoklar ki yenileri çıktığında farketmiyoruz bile, bir aynanın karşısında yapıyor/izliyor olsak bile. Fırtınalı geceler. Algı sınırına varmış bir  etik-estetik aracılığıyla açılır.

*

— Avuç içlerimizde aşk galaksileri beliriyor.

— Şairler biraz boş verin (doluysanız tabii ki)

— Zırvalıklarınızı yakın ve paha biçilemez şiirlere varana kadar sevmeye başlayın.

— Kinetik resim değil, muazzam kinetik günbatımları istiyoruz.

— Atlar saatte 500 km hızla koşar.

— Ateşten ağaçların arasında hoplayıp zıplayan ateş sincapları

— İlk önce kim göz kırpacak yarışması, sinirler ve uyku ilacı arasında.

*

Risk her zaman başka bir yerdedir. Gerçek şair her zaman kendi yakasını bırakandır. Gerillalar gibi, UFO’lar gibi, müebbet yemiş mahkûmların beyaz gözleri gibi aynı yerde asla uzun zaman durmaz.

*

İki kıyıdan füzyon ve patlama: belirleyici ve çılgın bir çocuğun açık duvar yazısı gibi yaratım.

Tamamen mekanik bir olmaz. Hayret ölçekleri. Birisi, belki Bosch aşk akvaryumunu parçalar. Beleş para. Tatlı kız kardeş. Görüler bomboş, ceset gibi. Küçük oğlanlar Aralık'a kadar öpüşmelerle geliyor.

*

Gecenin ikisinde, Mara’nın evinden geldikten sonra, biz (Mario Santiago ve birkaçımız) 9 katlı bir binanın çatı katından gülüşmeler duyduk. Durmadılar, gülmeye devam ettiler, biz aşağıda değişik telefon kulübelerine dayanıp uyurken. Sonra bir an geldi sadece Mario yukarıdaki gülüşmeleri hala dinliyordu (çatı katı bir gey bar gibi bir şeydi ve Darío Galicia bize oranın her zaman polisler tarafından izlendiğini söylemişti). Telefon görüşmeleri yaptık ama bozuklarımız suya döndü. Güşülmeler devam etti. Civardan ayrılınca Mario bana aslında kimsenin gülmediğini söyledi, kaydedilmiş bir gülmeymiş ve orada, çatı katında birkaç avare veya tek bir eşcinsel kaydı sessizce dinleyip bize de dinletmiş.     

— Kuğunun ölümü, kuğu şarkısı, kuğunun son şarkısı Bolşoy’da DEĞİL, sokakların çekilmez acı ve güzelliğindedir.

— Üç-film birden sinemasından başlayıp grev yapılan bir fabrikada biten bir gökkuşağı.

— Hafıza kaybı bizi dudağımızdan öpmesin. Bizi hiç öpmesin.

— Bir ütopya düşledik ve çığlıklar atarak uyandık.

— Evine dönen fakir, yalnız bir kovboy, mucize gibi.

*

Yeni duyumların ortaya çıkmasını sağlayın—Gündelik hayatı tersine çevirin.

TAMAM.

HER ŞEYİ YENİDEN BİR KENARA BIRAKIN

YOLA ÇIKIN

—Roberto Bolaño, Meksika, 1976

(İngilizceye çeviren Tim Pilcher – TimothyPilcher@gmail.com)

(İngilizceden çeviren Suzan Sarı)

[i] Güney Meksika şehri Oaxaca’daki büyük bir pre-Kolombiyaya ait bir arkeolojik alan.

[ii] Terör Döneminin aktörlerinden Robespierre’in Fransız devrimci arkadaşı. Dönemin hemen ardından onca can kaybına neden olan coşkulu söyleminden korkan National Convention tarafından giyotinle ölüme mahkum edildi.

[iii] Giorgio de Chirico. Erken dönem sürrealist resimleriyle tanınan İtalyan ressam.

[iv] Hora Zero: 1970’lerde Peru’da başlayan avant-garde bir şiir akımı.

 Kaynak: https://launiversidaddesconocida.wordpress.com/manifesto-of-infrarealism/